Ne kadar şanlısınız?

   

Baba Mustafa Kurt, çok sevdiği kızının ismini otomobilinin arkasına yazdırmıştı: Asiye… 9 yaşındaki Asiye evin tek kızı, Kurt ailesinin her şeyiydi… Büyüyecek, okulunu bitirecek ve iyi bir evlat olarak ülkesine hizmet edecekti… Geçtiğimiz günlerde İzmir İl Sağlık Müdürlüğü Evde Sağlık Hizmeti Birimi'nden doktorlar evlerinin kapılarını çaldı. Asiye’yi muayene ettiler. Halsizdi Asiye, zayıf düşmüştü küçük bendeni. Ama her şeye rağmen doktorlar gözlerindeki pırıltıdan çok etkilendiler.  

 

Biliyorlardı ki zordu Asiye olmak… Çocuk olup sokakta yaşıtlarıyla gönlünce oynayamamak… Yorulmuştu Asiye, hastane ve ev arasında gidip gelmelerden. O, bir diyaliz hastası olmanın ne demek olduğunu yollarda öğrenmişti. 6 yıldır umutla organ bekliyordu Asiye. Beklemenin bu kadar yıprattığını bilmezdi. Bir böbrek bulunsa değişecekti tüm yaşamı. Asiye, ilk kutlamasını da küçücük bedenini beslediği midesine bağlı o hortumu söküp atarak yapacaktı belki.

 

Aslında birkaç hafta öncesine kadar yaşadığı onca acıya rağmen çok daha mutlu gözüküyordu Asiye. Yüzü biraz daha gülüyordu. Artık yaş itibariyle zamanı geldiği için kendisine uygun olan babasının böbreğini alabilecekti. Böylece babasının böbreği ile sağlığına kavuşacak, çocukluğunu yaşayabilecekti. Babası da zaten kızı için canını vermeye hazırdı.

 

Oysa 15 Nisan 2011'de Karabağlar'daki kapı imalathanesinde meydana gelen patlama her şeyi bir anda değiştirdi. Biri itfaiyeci 5 kişinin öldüğü vahim kazada hayatını kaybedenlerden biri de Asiye'nin babası Mustafa Kurt'tu. Hem babasını hem umutlarını kaybeden yavrucak artık ‘organ bulundu’ haberini bekliyor dört gözle.

 

Şimdi şansız olduklarını düşünenler bir kez daha hayatlarını gözden geçirmeliler. Size sunulan armağanların lütfen farkında olun ve eğer bugüne kadar yapmadıysanız lütfen organlarınızı da bağışlayın. Belki bir gün bir Asiye’nin kurtulmasını sağlarsınız.

Gökmen KÜÇÜKTAŞDEMİR

---

Yorumlar - Yorum Yaz

---